محصولات

مکمل گوسفندی تابان

مکمل مخصوص گوسفند

اهمیت پری بیوتیک

امروزه در کشورهای پیشرفته مصرف آنتی بیوتیک ها به علت خطر باقیماندن آنها در تولیدات دامی و همچنین کاهش اشتها و رشد دام، به شدت در صنعت دامپروری محدود شده و جای خود را به پری بیوتیک ها و پروبیوتیک ها داده اند.

پری بیوتیک در لغت به معني “پيش نياز زندگي” است و مواد غیرقابل هضمی هستند که رشد رقابتی میکرو ارگانیسم های مفید را در مقابل میکرو ارگانیسم های مضر تحریک می کنند.پری بیوتیک ها مواد غذایی هستند که نسبت به هضم در قسمت فوقانی دستگاه معدی-روده ای مقاوم بوده و بصورت دست نخورده به ناحیه تحتانی روده می رسند ، در آنجا با اثر فیزیولوژیکی مستقیمی که دارند ، همچنین بوسیله تحریک اختصاصی رشد و فعالیت ترکیبات پروبیوتیک میکروفلور دستگاه معدی روده ای از جمله بیفیدوباکتریوم ، اکوسیستم دستگاه معدی-روده ای را تحت تأثیر قرار می دهند.

انواع پري بيوتيك ها :

پری بیوتیک ها بطور تیپیک الیگوساکاریدهایی هستند که از ترکیبی از الیگومرهای هگزوز با ظرفیت پلیمریزه شدن متغیر تشکیل شده اند. الیگوساکاریدها ممکن است بطور طبیعی در غذاهای خاصی مانند : میوه ها و سبزیجات وجود داشته باشند ، یا اینکه با بیوسنتز قندهای طبیعی پلی ساکاریدها تولید شده و بدلیل خواص تغذیه ای شان به فرآورده های غذایی اضافه شوند. الیگوساکاریدهایی که در غذا وجود دارند از نظر ساختار شیمیایی متفاوت می باشند ، بویژه از نظر درجه پلیمریزاسیون (از ۲ تا ۲۰) و یا نوع هگزوز (مثل : گلیکوزیل ، فروکتوزیل ، گاالکتوزیل و زایلوزیل)

كربوهيدارت هاي غيرقابل هضم دستگاه گوارش شامل:

  1. اليگوساكاريدها  )فروکتوالیگوساکارید، ترانس-گالاکتوالیگوساکارید، گلوکوالیگوساکارید، اینولین، لاکتولوز، ئلاکتیتول، پیرودکسترین، لاکتیتول،الیگوساکاریدهای سویا، زایلوالیگوساکارید)
  1. قندهاي الكلي مانند سوربيتول و گزيتيول و …
  1. اسیدهای آلی
  1. نشاسته مقاوم
  1. فيبرهاي رژيمي
  1. اسانس های روغنی

اليگوساكاريدها

اليگوساكاريدهاتركيبات غذايي غير قابل هضمی مي باشند كه بطور سودمندانه اي برروي سلامتی میزبان اثرگذارند  و معمولا از کربوهیدرات های زنجیره کوتاهی از مونوساکاریدها می باشند. الیگوساکاریدها بوسیله تحريك گزينشي، بر تقویت رشد و فعالیت تعداد محدودی از باکتریهای موجود در روده بزرگ که عمدتا لاکتوباسیلها و بیفیدوباکترها است اثرات مفیدی برای میزبان داشته و در افزایش سلامتی فرد موثرند.”

برخی از الیگوساکاریدها رشد میکروارگانیسم های مفید در روده را افزایش داده و بقیه بر سر محل های اتصال با باکتری های پاتوژن رقابت می کنند. معمولا دیواره ی سلولی مخمر ساکارومایسس سرویزیه به عنوان منبع الیگوساکارید استفاده می شود،که بتاگلوکان و مانان الیگوساکارید آن مورد استفاده قرار می گیرد. پری بیوتیک هایی که بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته اند ، حاوی مانان الیگوساکاریدها  (MOS) می باشد. MOS از لایه خارجی دیواره سلولی مخمر(ساکارومایسس سرویسیه) بدست می آیدو بتاگلوکان که از لایه ی داخلی دیواره سلولی مخمر بدست می آید.

مانان الیگوساکارید :

  1. مانان الیگوساکارید گیرنده های مکمل باکتری های بیماری زا مانند سالمونلا، ای کولای و… را دارا هستند واز تشکیل کلونی و اتصال این باکتری ها به غشای روده جلوگیری می کنند.
  2. سبب افزایش ترشح ایمونوگلوبولین ها می شود که به این طریق از اتصال باکتری های بیماری زا یا سموم آنها به اپی تلیوم روده جلوگیری می کند.
  3. به عنوان منبع تغذیه ای برای باکتری های فلور دستگاه گوارش به حساب می آیند و به این طریق تعداد باکتری های فلور را افزایش داده که در روند رقابت با باکتری های بیماری زا سبب تقویت سیستم ایمنی می گردد.
  1. از جذب مایکوتوکسین توسط دستگاه گوارش ممانعت می کنند.

بتا گلوکان :

  1. موجب افزایش تحریک تولید و فعالیت سلول های بیگانه خوار(ماکروفاژها و نوتروفیل ها) می شود.
  2. موجب افزایش ترشح موکوس در روده شده که به نوبه ی خود از اتصال بیماری زاها به غشای داخلی روده جلوگیری می کنند و ایمنی را افزایش می دهند.
  3. جاذب برخی از سموم قارچی (زیرالنون) می باشد.

قندهای الكلی

مانیتول، سوربیتول و زایلیتول (یا گزیلیتول) از جمله این مواردند.

۱– سوربیتول:
سوربیتول فرم الكلی ساكارز است كه در میوه ها و سبزی ها به طور طبیعی موجود بوده و از شربت ذرت به دست می آ‌ید. به عنوان حامل ویتامین ها که تامین کننده انرژی است و نیز به عنوان لاکساتیو اسموتیک به منظور تسهیل دفع فرآورده های سمی تولید شده در دستگاه گوارش عمل می کند.
۲– مانیتول:
فرم الكلی مانوز است كه در آ‌ناناس، زیتون، سیب زمینی شیرین و هویج به طور طبیعی وجود دارد. از علف های دریایی استخراج شده ودر غذاهای رژیمی مصرف می شود. مانیتول در جلوگیری از کتوز در دام تاثیرگذار می باشد.
۳– زایلیتول ( قند چوب) :
درديواره نيشكر يك ماده آلي بنام XYLOSE وجود دارد كه با روش تخمير از باگاس جدا شده و سپس با هيدروليز به XYLOSE يا قند چوب كه يك قند ۵ تايي تبدیل ميشود.فرم الكلی زایلوز (گزیلوز) است وبه عنوان شیرین كننده در غذاهای رژیمی استفاده میشود. این نوع قند مواد مورد نیاز باکتری های لاکتوباسیل را فراهم کرده و باعث افزایش تکثیر آنها شده و بنابراین به فرآیند اثربخشی پروبیوتیکی آنها کمک می کند.

اسیدهای آلی

 

رشد فلور میکروبی در دستگاه گوارش گوساله تحت تاثیر PH محیط می باشد به گونه ای که باکتری های گرم مثبت در PH بین ۵/۴ تا ۷ فعالیت می کنند و محدوده ی فعالیت و رشد باکتری های گرم منفی PH ۷ تا۹ می باشد. اسیدهای آلی موجب کاهش PH دستگاه گوارش می شوند و در نتیجه محیط را برای رشد باکتری های بیماری زا نامناسب و محیط مطلوبی برای رشد باکتری های گرم مثبت فراهم می کنند. از طرفی این اسیدها با نفوذ به دیواره ی سلولی باکتری های گرم منفی در متابولیسم کربوهیدراتها و سنتز DNA اختلال ایجاد می کنند و به این صورت باکتری های گرم منفی از بین می روند.

اسید های آلی با ایجاد خاصیت اسیدی بیشتر در دستگاه گوارش موجب:
۱- افزایش عملکرد باکتریها ی مفید روده (باکتری اسید لاکتیک) می شوند.
۲- مانع رقابت باکتری های روده با میزبان در مصرف مواد مغذی موجود در خوراک می شوند.
۳- هضم و جذب مواد غذایی را بهبود می بخشند.
۴- مواد غذایی، کمتر اتلاف می شود.
۵ -در نتیجه باعث کاهش ضریب تبدیل و بهبود  رشد، تولید و بازدهی گله می شود.

با استفاده از اسید های آلی و جایگزینی آن به جای آنتی بیوتیک ها و کنترل باکتریهای بیماری زا می توان از تخریب بافت های روده جلوگیری کرد و باعث افزایش جذب مواد و افزایش جذب رطوبت مدفوع و به تبع آن کاهش رطوبت بستر و کاهش تولید متابولیت های سمی (آمونیاک و آمین ها) و کاهش عواقب ناشی از آن می شود و به این ترتیب اسیدهای آلی موجب کاهش رطوبت بستر و کاهش گاز آمونیاک می  گردند. علاوه بر این اسیدهای آلی غیر یونیزه قادر به نفوذ از خلال غشا دیواره سلولی باکتری و ورود به داخل سیتوپلاسم باکتری هستند. ورود این اسیدها در دسته ای از باکتری ها که باکتری های حساس به PH نامیده می شوند سبب مختل شدن فیزیولوژی طبیعی آنها خواهد شد.

مزیتهای اسیدهای آلی:

  1. اسید های آلی در شرایط نامطلوب(استرس)  به فعالیتشان ادامه می دهند.
  2. حساسیت به PH پایین ندارد و بنابراین نیازی به حامل خاصی برای رسیدن به بافت هدف ندارند و به راحتی قابل مصرف می باشد.
  3. مراحل فرآوری و ذخیره مواد خوراکی، در هنگام پلت کردن و حضور برخی از مواد نگه دارنده هیچگونه اثری بر آنها ندارد.

نشاسته مقاوم

شواهد بیانگر تاثیر این ترکیب بر باکتریهای بیفیدوباکتر و لاکتوباسیلی ها خواهد بود. نشاسته مقاوم شامل حجمی از نشاسته است که در روده کوچک گوساله ها به هضم مقاومت دارند و توسط باکتريهاي روده بزرگ تخمیر می شوند و تولید محصولات مختلفی از جمله اسیدهاي چرب با زنجیر کوتاه می‌کنند. از دیگر محصولات می توان به بوتیرات، پروپیونات و استات نام بردکه منبع انرژي براي کلونسیتها(سلول هاي داخلی کلون)می باشند. از مزایاي دیگر اسیدهاي چرب زنجیر کوتاه میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

  1. ۱٫افزایش جریان خون کلونی
  2. ۲٫کاهش مفیدpH خون در لومن به فرآهمی مواد معدنی کمک میکند و باعث کاهش رشد باکتريهاي بیماريزا میگردد.
  3. ۳٫کمک به رشد غیر طبیعی سلولهاي کلون.

براي درك بهتر خصوصیات فیزیکی انواع نشاسته مقاومی که وجود دارند ۳ نوع زیر مجموعه براي آن مشخص شده است:

  1. نشاستهاي که از نظر فیزیکی قابل جذب براي دیواره سلولی دستگاه گوارش نیست،مانند دانه ها.
  2. گرانولهاي نشاسته طبیعی که به لحاظ ساختار گرانولی نشاستهایشان از هضمشان محافظت میشود.
  3. نشاستهاي که از نظر شیمیایی تغییر یافته اند و به صورت طبیعی ایجاد نمیشوند بلکه با مقاومت در برابر هضم تولید میشوند.

فیبرهای رژیمی

 

فیبرها ترکیباتی با منشا گیاهی هستند که به دو دسته تقسیم می شوند:

  1. فیبرهای محلول
  2. فیبرهای نامحلول

فیبرهای نامحلول از دستگاه گوارش عبور می کنند و طی عبور در دستگاه گوارش آب را به خود جذب می کنند و موجب افزایش حجم و نرم شدن مدفوع می گردند. نقش فیبر به عنوان یک اسفنج این است که میزان جذب آب را در پسماند غذای درون روده تعدیل نموده و مانع یبوست می گردد. در عین حال، فیبر عبوری از روده بزرگ نیزبدون تغییر دفع می شود. این مواد نه تنها از یبوست پیشگیری می کنند بلکه سرعت عبور غذا از دستگاه گوارش را می کاهند.فیبرهای نامحلول در دستگاه گوارش دام یک شبکه سه بعدی بوجود می آورند که اسیدهای صفراوی و آنزیم ها می توانند در این شبکه به خوبی بر مواد مغذی اثر کنند و باعث تحریک رشد پرزهای روده شوند. بنابراین مصرف این فیبرهای نامحلول سبب بهبود عملکرد دستگاه گوارش و جذب بهینه ی مواد مغذی گردد. همچنین این فیبرها به مواد غذایی نمی چسبند و ویسکوزیته ی آن را کاهش می دهند که این ویژگی به جذب بیشتر مواد غذایی در دستگاه گوارش کمک می کند. در گوساله ها باعث رشد شکمبه شده و با حفظ آب در بدن، از وقوع اسهال جلوگیری می کند. با افزایش رشد پرزها، زمان از شیر گرفتن گوساله ها کمتر از دو ماه می گردد و گوساله به سمت نشخوار تشویق می شود. به طور کلی مصرف فيبر های نامحلول عامل مهمي براي تقويت باكتري هاي مفيد روده است و از این طریق به بهبود فلور میکروبی روده کمک کرده و از طریق رقابت، باکتری های گرم منفی حذف می شوند.

افزایش رشد پرزهای شکمبه در اثر مصرف فیبرهای رژیمی

توسعه ی پرزهای شکمبه در عدم مصرف فیبرهای رژیمی

اسانس های روغنی

توليد متان در نشخوار كنندگان محصول نهايي تخمير در شكمبه و نشان دهنده هدر روي انرژي خوراك هضم شده است. نشخوار كنندگان در هر روز مي توانند ۲۵۰ تا ۵۰۰ ليتر متان توليد كنند. متان توسط متانوژن هاي شكمبه اي، عمدتاً از Co2، H2 و تا حدودي از فرمات تشكيل مي شود. H2 و فرمات محصولات حد واسط تخمير هستند و بيشتر توسط متانوژنها و ساير باكتري ها استفاده مي شوند. رقابت براي H2 و فرمات بين ميكرو ارگانيسم ها مي تواند بر توليد متان و ساير متابوليسم ها در شكمبه اثر بگذارد و متعاقباً بر عملكرد نشخوار كنندگان تأثير داشته باشد. ميكرو ارگانيسم هاي شكمبه، مواد غذايي را تجزيه كرده، و اسيدهاي چرب فرار و پروتئين ميكروبي توليد مي كنند كه به عنوان انرژي و پروتئين در نشخوار كنندگان استفاده مي شود. ولي اين فرآيند تخمير داراي هدرروي انرژي (متان) و پروتئين (نيتروژن آمونياكي) است که ممكن است عملكرد توليدي حيوان را محدود كرده و آلاينده هايي را در محيط منتشر كند. گاوها ۲ تا ۱۲/۰ از انرژي خام (GE) مصرفي را به به صورت متان از دست مي دهند. اسانس های روغنی يا گياهان غني از روغن هاي ضروري در كاهش توليد متان مؤثر هستند. مكانيسم اثر اسانس های روغنی بر متان دقيقاً مشخص نيست ولي احتمالاً به خاطر اثر ممانعت كنندگي بر تجزيه پروتئين  بدون اثر بر VFA شكمبه،  ازت آمونياكي و جمعيت پروتوزوآيي است. اضافه كردن (g/d 1) اسانس روغنی با عصاره ادويه در جيره گاوهاي پرواري باعث كاهش، قابليت هضم تمام مواد مغذي شده و مواد مغذی را به صورت عبوری از شکمبه خارج می کند(p<0/05) . اما تخمير شكمبه اي و توليد متان تحت تأثير قرار می گیرد(کاهش تولید متان). اسانس های روغنی كه منشا گياهي دارند روي دستگاه گوارش اثر محرك داشته و باعث افزايش ترشح اسيد معده و ترشحات صفراوي و ساير آنزيم هاي هضمي مي شوند. اين مواد داراي  ويژگي هاي ديگري مثل تحريك سيستم ايمني ، كاهش واكنش هاي التهابي بافت و غشاء هاي مخاطي و نيز باعث كاهش اسهال و سلول هاي سوماتيك در شير مي شود. اسانس های روغنی بواسطه عطر وطعم مناسب باعث خوش خوراكي جيره شده و موجب افزايش مصرف غذا بخصوص در موارد استرس هاي ناشي از گرماي محيط مي شود و افزایش هضم و جذب مواد مغذی و کیفیت گوشت و شیر را بدنبال دارند.

تاثیرات کلی اسانس های روغنی در دام:

باعث ارتقاء سیستم ایمنی و افزایش تولید و کیفیت شیر و گوشت شده و فعالیت های شکمبه را بهبود می بخشد. همچنین در کاهش انواع استرس ها، مصرف آنتی بیوتیک ، شمار سلول های سوماتیک در شیرو مشکلات مفاصل و شکمبه می گردد.

 

اثرات سومند پری بیوتیک ها :

  1. پیشگیری و درمان عفونت ها
  2. کاهش بیماری های تنفسی
  3. کاهش استرس ها
  4. تولید اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه
  5. کاهش کلسترول سرم
  6. انتقال اسید های صفراوی
  7. کاهش تعداد سلول های سوماتیک
  8. سنتز ویتامین ها به خصوص ویتامین های گروه B و تنظیم سیستم ایمنی بدن
  9. رشد باکتریهای سودمند در جایی که باکتریهای مضر مستقر هستند و اصلاح جمعیت میکروبی روده
  10. کاهش  LDL یا لیپو پروتئین هایی با دانسیته کم جهت پیشگیری از تصلب شراین
  11. افزایش جذب کلسیم، منیزیم، آهن و روی و بهبود جذب مینرال
  12. کاهش واکنش های التهابی
  13. پیشگیری از کلونیزاسیون پاتوژن
  14. افزایش عملکرد دام
  15. کاهش آلودگی لاشه
  16. کاهش آمونیاک و دفع اوره
  17. بازسازی فلورروده پس از درمان انتی بیوتیک
  18. کاهش یبوست و اسهال عفونی
  19. تولید متابولیت های حفاظت کننده و پیشگیری از سرطان در انسان

( بوتیرات یک محصول نهایی متداول در فرایند تخمیر است که به عنوان عامل جلوگیری کننده از سرطان شناخته شده است. به همین دلیل عموماً این اعتقاد وجود دارد که افزایش سطح بوتیرات در روده بزرگ مطلوب است ؛اگرچه باید در نظر داشت که لاکتوباسیل ها و بیفیدوباکترها بوتیرات را تولید نمی کنند؛ تولید کننده های بوتیرات در روده بزرگ کلستریدیوم ها و یوباکترها هستند)

استفاده از پری بیوتیک ها روش نوینی است که با تکیه بر آن می توان فلور دستگاه گوارش را تحت کنترل درآورد و به صورت دلخواه تغییر داد. این ترکیبات اثر محدود کننده بر رشد و افزایش باکتری های گرم منفی دارند و از طریق کمک به افزایش تکثیر باکتری های گرم مثبت، سلامت میزبان را تضمین می کنند. همچنین با کمک به افزایش اندازه ی پرزهای روده، جذب مواد مغذی را افزایش داده که به نوبه ی خود عملکرد دام را افزایش می دهد.

ویژگی های یک پری بیوتیک مناسب :

  1. بیماری زا نباشد
  2. یکنواختی گله را بهبود بخشد
  3. توسط بافت ها یا آنزیم های پستانداران هیدرولیز یا جذب نشود
  4. غنی سازی یک یا تعداد محدودی از باکتری های مفید
  5. تغییر فلور میکروبی روده و فعالیت های آن ها
  6. غیرپاتوژن
  7. مقاومت در برابر اسید معده و صفرا
  8. اتصال به اپی تلیوم و مخاط
  9. در محیط روده پایدار باشد
  10. سیستم ایمنی را تنظیم کند
  11. جاذب مایکوتوکسین باشد
  12. مقاوم به آنتی بیوتیک
  13. اقتصادی باشد

با توجه به برسیهای انجام شده، پریبیوتیک ها تاثیرات مفیدی بر روی باکتریهای روده داشته و باعث اصالاح باکتریهای روده ، و موجب تحریک سیستم ایمنی شده و همچنین کاهش عکس العمل های التهاب آور، جلوگیری از کلنی پاتوژنها ، افزایش راندمان تولید ،کاهش آلودگی الشه افزایش تولید اسیدهای چرب فرار،افزایش وزن و حجم مدفوع،افزایش سنتز ویتامین ب، بهبود جذب مواد معدنی،جلوگیری از سرطان،پائین آوردن کلسترول سرم،کاهش دفع امونیاک و اوره ،… و در نهایت بهبود عملکرد تولید بویژه در واحدهای تولیدی دام و طیور می گردد.

خوراک غنی شده گوسفند (تابان گوسفندی)


مکمل گوسفند یکی از مهمترین مواد مورد استفاده گوسفند در کشورهای صنعتی است. متاسفانه در مورد پرورش گوسفند، پرورش صنعتی و فشرده چندان مورد توجه قرار نگرفته است . این بی توجهی علاوه بر عدم دسترسی به سود اقتصادی مطلوب باعث آسیب های زیست محیطی نیز می گردد که در این میان می توان به چرای بیش از حد مراتع و آسیب جبران ناپذیر به مراتع کشور، و بروز برخی آسیب های زیست محیطی از قبیل سیلاب و فرسایش خاک و غیره در کشور اشاره کرد.

در صنعت پرورش گوسفند اهمیت توجه به پرواربندی و تغذیه فشرده بره های پرواری و در مورد پرورش گوسفند داشتی نیز استفاده از نژادهای چند قلوزا مورد توجه قرار گرفته است. استفاده از راهکارهایی که علاوه بر بهبود باروری دام ها سبب بهبود بازده استفاده از منابع طبیعی به ویژه مراتع گردد می تواند مورد توجه و استفاده قرار بگیرد.

افزایش باروری و زنده مانی بره

در مورد پرورش گوسفند داشتی دو موضوع از اهمیت به سزایی برخوردارند اولی افزایش باروری و یا به بیان دیگر افزایش میزان بره زایی به ازای هر راس میش و دیگری زنده مانی و سلامت و عملکرد بره های متولد شده می باشد. این دو موضوع را می توان در دو مرحله زمانی از پرورش میش ها داشتی مورد توجه قرار داد و از این راه سبب بهبود بازدهی در گله های پرورش گوسفند گردید.

 

مرحله اول به زمان پیش از جفتگیری میش ها برمی گردد که می توان با برنامه ریزی دقیق از لحاظ تغذیه ای که در گوسفند با عنوان فلاشینگ شناخته شده است سبب افزایش تخمک ریزی در میش و در نتیجه افزایش تعداد بره در هر آبستنی گردید. در این مرحله از راهکارهای تغذیه ای برای بهبود سطح انرژی دام و در نهایت افزایش وزن استفاده می گردد.

 

مرحله دوم مربوط به هفته های پایانی آبستنی می باشد، که این مرحله به ویژه در میش ها یی که بیش از یک جنین دارند اهمیت بیشتری پیدا می کند. گوسفند آبستن در دوره پایان آبستنی در معرض تغییرات متابولیکی قرار دارند، در صورت مطلوب نبودن شرایط متابولیکی که به علت اختلال در متابولیسم و فراهمی گلوکز رخ می دهد امکان بروز مشکلات برای میش و بره پیش و پس از زایش افزایش می یابد.

استفاده از راهکارهای تغذیه ای مناسب جهت بهبود فراسنجه های متابولیکی در میش ها علاوه بر داشتن دام هایی سالم در گله سلامت و زنده مانی بره های متولد شده نیز افزایش می یابد که این امر نوید بخش داشتن گله سالم، با بازده اقتصادی و عملکرد مناسب خواهد بود. برای پیشگیری از بروز ناهنجاری های مربوط به افزایش چندقلوزایی در میش ها با توجه به شرایط گله از راهکارهای تغذیه ای و مدیریتی مختلفی میتوان سود برد.

مدیریت مناسب گله

در بسیاری از گله ها به علت عدم توانایی کافی میش جهت تولید آغوز با کیفیت و کمیت بالا چند قلوزایی به جای آن که سبب افزایش سود دهی گله گردد باعث آسیب های ناشی از چندقلوزایی می گردد، پس توصیه می گردد با مدیریت مناسب در اواخر دوره آبستنی میش ها فزون بر کاهش آسیب های احتمالی به جای نگرانی های دوره پایانی آبستنی در انتظار گله ای سالم با بازده بالا و هم چنین سلامت بالاتر میش ها و بره های متولد شده باشیم. از طرف دیگر به دلیل کمبود مراتع و زمین های کشاورزی مورد نیاز برای پرورش گوسفند در سیستم غیر فشرده، سیاست های کلی کشور به سمت متمرکز سازی پرورش گوسفند در حال حرکت است که خود این امر نیاز به پژوهش و توسعه راهکارهای مدیریتی و تغذیه ای در این بخش را لازم می سازد.

استفاده از مکمل گوسفند تابان

استفاده از کنسانتره و مکمل های مخصوص (مکمل گوسفند) هر دوره با توجه به نیاز مواد معدنی و ویتامینی می تواند سبب کاهش استرس های وارد شده به دام، افزایش مقاومت در برابر انگل های داخلی و خارجی، و افزایش بازده خوراک مصرفی گردد.

مصرف مکمل ها و کنسانتره مخصوص دوره انتظار زایش سبب افزایش کیفیت آغوز، تولد بره های سالم با وزن تولد مناسب و افزایش زنده مانی آنها می گردد.
در بره های پرواری نیز تامین مواد معدنی و ویتامین با تامین نیاز دام سبب بهبود ضریب تبدیل خوراک میانگین افزایش روزانه و بهبود کیفیت لاشه می گردد.

کنسانتره و مکمل های دوره فلاشینگ با بهبود وضعیت بدنی در پیش از جفتگیری سبب افزایش تخمک گذاری و در نهایت افزایش بره زایی به ازای هر راس می گردد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *