استارتر گوساله

میزان پروتئین شیر گاو در حدود %27  ماده خشک می باشد.

این بدان معناست که  پروتئین در زمان تغییر جیره از شیر  به خوراک جامد با افت زیاد پروتئین همراه خواهد بود، پس گوساله ها باید پیش از شیرگیری،  خوراک استارتر آلفا

کافی مصرف نمایند تا توانایی تأمین مواد پروتئینی مورد نیاز خود بعد از قطع شیر را داشته باشند. لذا پروتئین در جیره خوراک استارتر آلفا بایستی از منابع با کیفیت بوده و سطح مناسبی از پروتئین و مواد ریز مغذی را دارا باشد.

بایدهای تغذیه ای گوساله ها تا زمان از شیرگیری

از زمان تولد  تا زمان از شیرگیری  دوره بحرانی در چرخه زندگی یک گاو شیری محسوب می شود. در این دوره زمانی مهم ترین استراتژی تغذیه ای استفاده از مواد خوراکی با کیفیت و با قابلیت هضم بالا می باشد. علاوه بر این به منظور تسریع توسعه شکمبه و شروع تخمیر میکروبی می بایستی خوراک استارترالفا  باکیفیت در اختیار گوساله قرار گیرد. تا قبل از شیر گیری به منظور افزایش رشد گوساله بایستی به موارد زیر توجه نمود:

۱- مصرف پایین خوراک جامد منجر به محدودیت توسعه شکمبه خواهد شد. که این موضوع نهایتاً تأثیر خود را از طریق رشد گاو نشان خواهد داد.

۲- مصرف بالای مواد   علوفه و خشبی  به علت حجیم بودن آنها سبب کاهش رشد و توسعه کم شکمبه خواهد شد.

۳- در زمان از شیرگیری و تأمین کل مواد مغذی فقط از طریق خوراک جامد تنش قابل ملاحظه ای به دام وارد می شود. لذا خوراک استارتر بایستی دارای مقادیر کافی از کلیه مواد پروتئینی و انرژی کافی باشد. 

استارتر گوساله آلفا

• متعادل شده براساس پروتئین قابل متابولیسم
• مواد اولیه با کیفیت
• ترکیبات محرک رشد
• ترکیبات محرک مصرف خوراک
• بهترین توازن آمینو اسیدی با تنوع در منابع پروتئینی مطلوب
• وجود کربوهیدرات های الیافی با قدرت تخمیری بالا جهت تحریک توسعه بافت شکمبه
• استفاده از ویتامین ها و مواد معدنی با زیست فراهمی بالا و با کمترین تخریب در طول پخت و پلت
• بهبود ضریب تبدیل و بازده خوراک
• افزایش سرعت رشد و توسعه دستگاه گوارش
• کاهش قابلیت انتخاب خوراک توسط گوساله
• بهبود عملکرد سیستم ایمنی
• کاهش اختلالات گوارشی و اسهال و در نتیجه کاهش مرگ و میر
• کاهش مشکلات تنفسی
• کاهش سن از شیر گیری
• کاهش هزینه های پرورش و افزایش بهره وری

استارتر آلفا

آیا باید به گوساله ها علوفه بدهیم؟

ازلحاظ تاریخی برنامه های خوراک دادن گوساله های جوان بر شیر و غلات متمرکز بودند و اینکه علوفه از جیره حذف شود. اما مطالعات تحقیقاتی و درون-مزرعه‌ای نشان می‌دهد که اثر خوراندن علوفه همیشه یکسان نیست و گاهی اوقات گوساله های تغذیه شده با علوفه عملکرد بهتری از آنهایی که علوفه دریافت نکردند، دارند.

گوساله ها می‌توانند به دلایل زیر اسیدوز را تجربه کنند:

• غلظت های بالای نشاسته در خوراک استارتر
• تمایل به خوردن وعده های بزرگتر متناسب با وزن بدن و جثه شکمبه
• فراهمی بیشتر نشاسته های به شدت قابل هضم به دلیل ریز کردن اندازه ذرات غلات درخوراک پلت
• حرارت و رطوبت به کار رفته در ایجاد پلت ها نشاسته آنها را قابل تخمیرتر می کند

شکل استارتر ممکن است خطر اسیدوز را تحت تأثیر قرار دهد. گوساله هایی که از استارتر بافتی شده تغذیه کنند خطر کمتر اسیدوز را نسبت به گوساله های تغذیه شده با جیره پلت دارند. وقتی استارتر دلیل اسیدوز باشد، اضافه کردن علوفه به جیره به بافرینگ شکمبه کمک خواهد کرد.
شکل فیزیکی و کیفیت تغذیه ای علوفه، هم مقدار مصرف استارتر و هم مقدار مصرف علوفه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
هنگام طراحی یک برنامه خوراک دادن برای گوساله، توازنی بین خطر اسیدوز با مصرف کافی غلات در جهت تحریک توسعه شکمبه و اطمینان از یک انتقال بی دردسر در زمان از شیرگیری برقرار کنید. اگر در اوایل زندگی مقدار زیادی علوفه تغذیه ‌شود، گوساله ها ممکن است انرژی کافی دریافت نکنند. علوفه، اغلب حجیم است و می‌تواند به سرعت دستگاه گوارش گوساله را پر کند که اشتهای او را در نهایت کاهش می‌دهد.
ایجاد کراتین بر روی پاپیلای شکمبه در حال رشد مشکل دیگری است که با جیره مرتبط است. ثابت شده است که علوفه و هم استارت های بافتی با غلات کامل یا به صورت جزئی فرایند شده، می‌تواند سایش فیزیک مناسبی را ایجاد کنند که به جلوگیری از ایجاد کراتین کمک کنند. استفاده از استارت های بافتی به جای علوفه، برای نگهداری یک شکمبه سالم پیش از شیرگیری، می‌تواند مفید باشد چرا که استارتر های بافتی انرژی مصرفی را کاهش نمی‌دهند و توسعه شکمبه را مثل علوفه کم نمی‌کند.

هنگام تعیین زمان ورود علوفه به کنسانتره باید اجزای تشکیل دهنده استارتر، شکل فیزیکی و سطح  مصرف را در نظر بگیرید. پیشنهاد شده است که وقتی که مصرف استارتر به 2/3 تا 2/7 کیلو در روز رسید به گوساله ها علوفه بدهیم، حدود سن ۷ تا ۸ هفته. این توصیه برای استارتر بافتی که باید غلات آن به صورت کامل یا به صورت خشن فرآوری شده باشد، مناسب بنظر می رسد. اما هنگام خورانیدن یک جیره کاملا پلت با مقادیر بالای نشاسته قابل هضم در شکمبه، علوفه باید در سن پنج تا شش هفتگی برای پیشگیری از اسیدوز خورانده شود. کاهش غلظت نشاسته در پلت نیز می تواند به پیشگیری از اسیدوز و رفع نیاز به خوراندن علوفه کمک کند، اما به هزینه ی بالای کاهش توسعه شکمبه در زمان از شیرگیری.
برای حمایت از رشد، به تامین نیازمندی های تغذیه‌ای گوساله پس از شیرگیری ادامه دهید. هنگامی که گوساله ها از شیر گرفته میشوند، مصرف کنسانتره به شدت افزایش می یابد و باید به استارترهای با کیفیت و با نشاسته بالا شاضافه کرد. مقدار علوفه ای که باید اضافه کرد بستگی به کیفیت علوفه، نشاسته مصرفی و شکل فیزیکی استارتر و علوفه دارد. یک استارتر بافتی با کیفیت خوب نیازمند افزودن حدود ۵ تا ۱۰ درصد علوفه تا سن ۱۶ هفتگی است. هنگام خوراندن استارترهای پلیتی، نیاز به افزودن علوفه به سطح نشاسته و فیبر در پلت بستگی دارد. پلت های پر الیاف نیازمند افزودن علوفه در جیره نیستند، چرا که این پلت ها به طور موثری حاوی آن علوفه می‌باشند. اما، پلت به تنهایی معمولا سایش کافی برای پیشگیری از تشکیل کراتین را ندارد.
نویسنده: دکتر احسان محجوبی